Sunday, December 26, 2010

http://www.lankaenews.com/Sinhala/news.php?id=15732

Monday, December 20, 2010

උගුරේ පිළිකාවක් නිසා අසරණ වුණු ජගත්ට පිහිටවෙමු

ජීවිතේ ගෙනයන්න මේ මහ පොළවත් එක්ක හරි හරියට අපි හැප්පෙනවා. රැයක් දවාලක් නැතුව අව්වක් වැස්සක් නින්දක් නැතිව අපි යන්නේ අපිවම ජීවත් කරවන්න පාරක් හොයාගෙන.

ඔව්, කෙනකුට ඒක සිහිනයක් වෙන්නත් පුළුවන්. හැබැයි තවත් කෙනකුගේ ඒ හීන හැබෑ වෙන්නත් පුළුවන්. පස්කම් සැප විඳිද්දී තවත් සමහරු අන්ත අසරණව දුගීව ඉන්නෙත් ඒ නිසාමයි.

ඒක තමයි ලෝකෙ හැටි. හදවතක වේදනාව තීරුව ඔබට විවර කළ දා පටන් ජීවත්වෙන්න මිනිසුන් කරන අරගලය වගේ ම ලැබූ ජීවිතේ ගෙන යන්න ඇති තරම් මිනිසුන් දුක් විඳින විදිහ අපි දැක්කා.

එවැනි මිනිසුන්ට හැකි අයුරින් සරණක් වෙන්න අපි මේ තීරුව ඔබ වෙනුවෙන් වෙන් කළේ.

අපි හැමෝම මහන්සි වෙනවා. ඒකට රේඛාවක් ගහලා සීමාවක් වෙන් කරන්න බැහැ. ඒ මහන්සියේ ප්‍රතිඵල නිසයි අද අපි ගෙයක් දොරක් දරු මල්ලන් හදාගෙන ජීවිතය ගෙනයන්නේ. අන්න එවැනි මිනිසුන් අතර දිරිය මිනිසකු විදිහටයි අපිට ජගත් මුණ ගැහෙන්නේ.

ආරංගාව, හොරම්පැල්ල, මිනුවන්ගොඩ පදිංචි ජගත් ප්‍රසන්න කලකට ඉහත දිරියෙන් මහන්සියෙන් හරි හම්බ කරපු අපේ කාලයේ සැබෑ පියෙක්. රැකියාවක් විදිහට සති පොළක් ගාණේ යමින් වෙළෙඳාමෙහි යෙදුන ජගත් කාටත් අත නොපා ජීවත් වෙන්න මහන්සි ගත්තා. එහි ප්‍රතිඵලය වුණේ තම බිරියට වගේ ම දරු දෙදෙනාටත්, ගමේ ගොඩේ කාහටත් ශක්තියක් වෙන්න පුළුවන් වුණ එකයි.

පොළක වෙළෙඳාම් කරන එක ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නෙමෙයි කියලා ඔබ දන්නවා. උගුර ලේ රහ වෙනකම් කෑ ගසමින් තම සන්තකේ ඇති සියල්ල විකුණා එදා වේල සරිකරගන්න මේ මිනිසුන් විඳින්නේ අපමණ දුකක්. ඒ බව දන්නේ එහි වේදනාව දැනෙන්නෙත් මේ මිනිසුන්ට විතරමයි.

ජගත් ප්‍රසන්න මේ විදිහට සති පොළක් ගාණේ යමින් ජීවත් වෙන්න උගුර ලේ රහ වෙනකම් කෑගැහැව්වා. ඒත් ඒ මහන්සිය ජගත්ට නොදැනුණේ කෙසේ හෝ ඒ කෑගැසීමේ ප්‍රතිඵලය ඔහු සවස් භාගය වනවිට විඳපු නිසයි. අතට ලැබුණු සොච්චම් මුදලෙන් දරුවන්ගේ බඩ කට පිරෙන්න ඔහු බඩු මල්ලක්ම ගෙදරට ගෙන යන්නත් අමතක කළේ නැහැ.

අපි හැමෝම නැහෙන්නේ ජීවත්වෙන්න නේද? පියකු විදිහට ජගත්ගෙන් යැපෙන්න කීප දෙනෙක් ම බලා ඉන්නවා. ඒත් කාටත් හොරා අඳුරු සෙවණැල්ලක් නිසොල්මනේ ම ජගත් මතට පතිත වෙන්න ගත්තේ යාන්තමට ඔළුව උස්සන්න පටන් ගත් මොහොතෙමයි.

“මං කළේ පොළේ රස්සාව. හැම සති පොළක් ගාණේ ම මම ගියා. ඔය අතරේ තමයි මගේ උගුරේ බැරැන්ඩි ගතියක් ඇති වුණේ. මම හිතුවේ දවස තිස්සෙම කෑගහගෙන බඩු විකුණන හින්දා කියලයි. ඒත් අඩුවක් වුණේ නැති හන්දා මම බෙහෙත් ගත්තා.

ඒ බෙහෙත් වලටත් අඩු වුණේ් නැහැ. පස්සේ මම රාගම මහා ඉස්පිරිතාලෙට ගියා. එතැන දී මගේ සෙම් ගතිය වැඩි නිසා මෙහෙම වෙනවා කියලයි දැනගත්තේ.

ඔය අතරෙදි මහත්තයෝ මගේ බෙල්ලේ කුඩා ගැටිත්තක් මතුවෙන්න ගත්තා. ආපසු මම රාගමට ඇවිල්ලා ඒ ගැන දොස්තර මහත්තුරුන්ට පෙන්නුවා.

එහිදී ඒ බෙල්ලෙ ගැටිත්තෙන් කෑල්ලක් අරගෙන පරීක්ෂා කරලා බලලා කිව්වේ මගේ තයිරොයිඩ් ග්‍රන්ථියේ පිළිකාවක් හටගෙන කියලයි. ඒක දැනගත්තාට පස්සේ මගේ ආත්මෙම කඩා වැටුණා කියලයි මට හිතුණේ.

රාගම රෝහලෙන් ලැබුණු නිර්දේශයක් සමඟ ජගත් අවසානයේ නවතින්නේ මහරගම පිළිකා රෝහලෙයි. ඉන් පස්සේ මෙතුවක් කල් මහන්සියෙන් ගොඩනඟාගත් සියල්ලට සමුදෙන්න ජගත්ට සිද්ධ වුණා.

“මට මාසයක් විතර පිළිකා රෝහලේ ඉන්න වුණා. ඉන්ද්‍රාණි අමරසේන වෛද්‍යතුමිය තමයි මාව පරීක්ෂා කළේ. අවසානයේදී මගේ බෙල්ල වටේටම මේ සැත්කම කරලා කරන්ට් එක ඇල්ලුවා. එතැනින් පස්සේ කිසිම දෙයක් මට කරගන්න බැරිව ගියා මහත්තයෝ.”

කාටත් අතනොපා තමන්ගේ මහන්සියෙන් ජීවත් වුණ ජගත්ට මෙතුවක් කාලයක් සියල්ල හැරදා මුනිවත රකින්නට සිද්ධ වුණා. මින් පසු ඔහුට කතා බහ කරන්න පවා නොහැකි වුණා. කාටත් කරදරයක් නොවී නිදහසේ තම පවුල ජීවත් කරවූ ජගත්ට ඉන්පසු හැමෝගේම සවිය ශක්තිය ලබාගන්නට සිද්ධ වුණා.

“මට කතා කරන්න බැරිව මාස අටක් විතර හිටියා. ඒ අතරේ පුතාලා මගෙන් අහන දේවල්වලට මට උත්තර දීගන්න බැරිව මගේ ඇස්වලට කඳුළු පිරුණු වාර අනන්තයි. මහත්තයෝ මම කුරා කූඹියෙකුටවත් වරදක් කළ කෙනෙක් නෙවෙයි.

පස්සේ හෙමිහිට කටහඬ පිටවෙන්න ගත්තා. මම ගොඩක් අසරණ වුණේ මේ ලෙඩේට බෙහෙත් ගන්න ලොකු මුදලක් හොයාගන්න ඕන වුණ නිසයි. අයඩින් අඩංගු බෙහෙත් ගන්න ලක්ෂ එක හමාරකට වැඩිය මට හොයාගන්න ඕන වුණා. මේ වෙනකොට මම මහන්සියෙන් හොයාගෙන තිබුණ හැමදේම මේ පිළිකාව වෙනුවෙන් කැප කරලා අවසානයි.

ඔබ අපි වගේ ම ජීවත් වෙන්න ජගත් නොගත් මහන්සියක් නැහැ. ඒ වගේ ම සිය බිරියත් දරු දෙදෙනාත් ජීවත් කරන්න ඔවුන්ගේ අනාගතයට සවියක් වෙන්න ජගත් ජීවිතෙත් එක්කම පොර බැඳුවා.

ඒත් ඒ ඔහු සොයාගත් සියල්ල අද ඔහුගේ ම ජීවිතේ ජීවත් කරන්න කැප කරන්න සිද්ධ වෙලා. මේ වෙනකොට අන්ත අසරණ තත්ත්වයකට ජගත්ගේ පවුලම ඇදගෙන වැටිලා.

“මට මගේ බෙල්ල කොහාටවත් හරවන්න බැහැ දැන්. බෙහෙත් වලටම සල්ලි හොයාගන්න අපි සන්තකේ තිබුණු හැමදේම විකුණුවා මහත්තයෝ. දැන් තියෙන්නේ මේ බාගෙට හදාගත්ත ගේ පොඩ්ඩයි. මේ මිදුල කෑල්ලයි විතරයි.

අද මට කිසිම විදිහකින් මහන්සි වෙන්න එපා කියලයි. දොස්තර මහත්තුරු කියන්නේ. මගේ බිරියට තමයි දැන් සියලු දේම කරන්න වෙලා තියෙන්නේ. එයා අපිව ජීවත් කරන්න දැන් මුරුක්කු හදලා කඩවලට දානවා.

ඒත් එයාගේ දකුණු අත මේ වෙනකොටත් ඉඳිමිලා හිරිවැටිලා තියෙන්නේ. ඒක පරීක්ෂා කළ දොස්තර මහත්තුරු කියන්නේ වළලුකර ළඟින් සැත්කමක් කරන්න ඕන කියලයි.

මුල ඉඳන් ම දුක් විඳපු නිසා මට ජීවිතේ ගැන අවබෝධයක් තියෙනවා මහත්තයෝ.

ඒත් මට දුක මගේ බිරිය දරුවෝ දෙන්නයි ගැන. දරුවන් ස්කෝලේ යවලා ලොකු මහත් කරන්න ලොකු හීනයක් මා ළ¼ඟ තිබුණේ. ඒත් අද වෙනකොට මගේ බෙහෙත්වලට ලොකු මුදලක් හොයාගන්න ඕන. ඒක එහෙම හොයාගන්න බැරිව දැන් ගොඩක් අසරණ වෙලා අපි ඉන්නේ. ඒකයි මහත්තයලාගේ පත්තරේට මේක කියන්න හිතුවේ.”

ජගත් මහන්සියෙන් උපයපු සියලු දේ තමන්ගේ දරුණු පිළිකා තත්ත්වයට කැප කරන්න සිද්ධ වෙලා. ඒ නිසා ම අද ඔහුට බෙහෙතක් හේතක් කරගන්න බැරි තරමට ඔවුන් අසරණ වෙලා.

එහෙත් මේ අසරණකමෙන් මේ ආදරණීය පවුල වගේ ම ජගත්ව පිළිකා මාරයාගෙන් බේරාගත හැක්කේ පින් සිත් ඇති දයාබර ඔබේ සවි ශක්තියෙන් විතරමයි. ඒ නිසා හැකිනම් ජගත්ට සරණක් වෙන්න. එහෙම වුණොත් ජගත් ආපසු මහන්සියෙන් මේ මුළු පවුලම ගොඩදමාවි. ඒක එහෙම වෙනවා නම් ඒකම ලොකු පිනක් නේද?

ලිපිනය - නො. 515/1, ආරංගාව, හොරම්පල්ල, මිනුවන්ගොඩ.

දුරකථනය - 0776 - 135064

Sunday, December 12, 2010

මනුෂ්‍යත්වයේ නාමයෙන් කුමුදුනීට ඇවිදින්නට වාරු දෙමු

මේ කතාව අද අපිට ඔබ හමුවේ කියන්නම වෙනවා. මේ වෙනකොටත් අන්ත අසරණව ඉන්න කුමුදුනී දෙස හොඳින් බලන්න. කාලයක් තිස්සේ එක්තැන් වෙලා ඇය විඳින්නේ පුදුමාකාර දුකක්. කෙනෙක් ජීවිතයේ මෙහෙම අසරණ වුණාම ඒ වේදනාව දැනෙන්නේ පවුලේ අයට විතරමයි. හැබැයි මේ දුක බෙදා හදා ගන්න අපිටත් පුළුවන්නම් ඒක මොනතරම් නම් පිනක් ද?

අපි හැමෝම කැමැති කාටත් කරදරයක් නැතිව පාඩුවේ ජීවත්වෙන්න. ඒ ප්‍රාර්ථනය සිතුවිල්ල ඔබත් මාත් තුළ එලෙසමයි. ඒ අපි වගේම ජීවත්වෙන්න හීන මැව් කෙනෙක් විදිහටයි කුමුදුනී අපිට මුණගැහෙන්නේ. ඒත් ඒ සියල්ල බොඳව යන්න ගත්තේ කාටත් හොරාවමයි. ජීවිතේ හැටි මෙහෙම තමයි. ඒත් අප කාටත් එය තේරුම් ගන්න කාලයක් යනවා.

සමහරු ප්‍රශ්න නැතුව නිදහසේ ජීවත් වෙනවා. තවත් සමහරු අහක යන ප්‍රශ්න දෝතින් අරන් ජීවිතයට වැලඳගෙන අනේකවිධ කරදර විඳිනවා. ඒත් තවත් අයට නොසිතු නොපැතු ප්‍රශ්න වලට මුහුණ දෙන්න සිද්ධ වෙනවා. හැබැයි මොන දේ වුණත් අපිට උපන් බිමේ ජීවත් වෙන්න නම් ජීවිතයත් එක්ක සටන් කරන්න සිද්ධ වෙනවා.

හුණුවිල දාරළුවේ පදිංචි කුමුදුනී හේරත් වයස අවුරුදු හතළිහක දෙදරු මවක්. අද හදවතක වේදනාවට මේ සියල්ල දෝතින් අරගෙන අපව මුණගැහෙන්නේ අන්ත අසරණ වුණ ස්වාමිපුරුෂයෙක්. පිරිමියෙක් වුණත් හදවත දැඩි නැති බව ඔබ අප කවුරුත් දන්නවා. ඒත් හිත තුළ ඇති දුක සඟවා ගන්න ගැහැනියකට වඩා පිරිමියාට පුළුවන් කියලයි හැමෝම හිතන්නේ. ඒක ඇත්තක් වෙන්න පුළුවන්.

ඒත් දිගින් දිගටම අසරණ වෙන කොට ඒ දුක කාටහරි කියලා හිත සැහැල්ලු කරගන්න ඇත්නම් ඒක මොනතරම් සැනසීමක් ද? අද එම්. එන්. ඒ. පෙරේරා අපිව හොයාගෙන එන්නේ අන්න ඒ අරමුණින්. ඔහු අපි හමුවේ දිගහළ වේදනාව මින් ඉදිරියට ඔබ ඉදිරියේ කියන්න අපි කල්පනා කළා. ඒ නිසයි අද හදවතක වේදනාවේ හෙළිදරව්ව කුමුදුනී වෙනුවෙන් අපි වෙන් කළේ.

“මම කළේ තැපැල් දෙපාර්තමේන්තුවේ කුඩා රැකියාවක්. ඒත්, අද මම විශ්‍රාමිකයි. කල් ඇතුවම මට විශ්‍රාම යන්න වුණෙත් මගේ බිරිඳ කුමුදුනී ;හ්රත් එක්තැන් වුණ නිසයි. අපිට ඉන්නේ පුතාලා දෙන්නෙක්. පොඩි පුතා ලැබිලා අවුරුදු තුනක් විතර ගියාට පස්සේ තමා කුමුදුනීගේ කකුල ඉදිමෙන්න ගත්තේ. ඒක ඒ තරම් අපි හිතුවේ නැහැ. පස්සේ අපි බෙහෙත් ගන්න ගියා.”

ම් වෙනකොටත් කුමුදුනීගේ ශරීරයට දරුණු විෂබීජයක් ඇතුළු වී ඇති වග කවුරුත් දැන හිටියේ නැහැ. ඒත් හැමෝටම හොරෙන් කුමුදුනීගේ ශරීරයේ මේ දරුණු විෂබීජය වැඩෙන්න ගත්තා. එන්න එන්නම කුමුදුනීගේ දෙපා ඉදිමෙන්න ගත් නිසාම අවසානයේ ඔවුන් තීරණය ගත්තේ කුරුණෑගල මහ රෝහලෙන් ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමටයි.

අපි කුරුණෑගලට ගියා එහෙන් බෙහෙත් ගන්න. එතැනදි කළ පරීක්ෂණවලින් තමයි දැනගත්තේ කුමුදුනීගේ ශරීරයට බරවා විෂබීජය ඇතුළු වෙලා කියලා. ඊට පස්සේ අපි එහෙන් බෙහෙත් කරන්න ගත්තා. ඒත් අපිට තේරුණා බෙහෙත්වලටත් පාලනය වෙන්නේ නැහැ කියලා. 2008 අවුරුද්දේ වෙනකොට ගොඩක් බරපතළ වෙන්න ගත්තා. එතකොට මෙයාට නැගිට ගන්නවත් බැරි තරමට දරුණු වෙලයි තිබුණේ.

ඊට පස්සේ කුමුදුනීව හොඳ කරන්න අපි පුළුවන් හැම තැනකම ගියා මහත්තයෝ. බැරිම තැන නවලෝක රෝහලේ දී ශි‍්‍රයන්ත මෙන්ඩිස් වෛද්‍ය තුමන් මුණ ගැහුණා. එතැනදි පරීක්ෂා කරලා මයියා ගුණසේකර වෛද්‍ය තුමන්ට යොමු කළාට පසුවයි මන්දික විජේරත්න වෛද්‍ය තුමන් මුණ ගැහුණේ. කුමුදුනී බෙහෙත් නොකඩවාම පාවිච්චි කළා. ඒත් අඩුවක් දකින්න ලැබුණේ නැහැ.”

මේ වෙනකොටත් කිසිවක් කරකියා ගත නොහැකි තත්ත්වයට කුමුදුනීගේ මුළු පවලම මානසිකවත් ආර්ථිකවත් ඇදගෙන වැටිලා. දරුණු විදිහට දෙපාවලට පැතිර ගිය බරවා රෝගය නිසාම කුමුදුනීට අද එකම පිහිට වී ඇත්තේ ඇඳ පමණමයි.

“අපි ගොඩක් දුක් විඳිනවා මේ හේතුවෙන් මහත්තයෝ. දැන් දොස්තර මහත්තුරු කියන්නේ සැත්කමකින් පමණයි කුමුදුනීව මේ තත්ත්වයෙන් ගලවා ගන්න පුළුවන් කියලා. ඒ සඳහා අලුතින් සමක් බද්ධ කරන්න ඕන කියනවා. මන්දික විජේරත්න වෛද්‍ය තුමා මේ සැත්කම කරන්නේ.

මෙයා විඳින දුක දැකලා වෛද්‍ය තුමා කිව්වේ සැත්කමටයි බෙහෙත්වලටයි යන මුදල පමණක් හොයාගන්න කියලයි. ඒ සඳහා රුපියල් ලක්ෂ අටක මුදලක් වැය වෙනවා කියලා අපිට දැනුම් දීලා තියෙනවා. ඒත් අපිට ඒ වගේ මුදලක් හොයාගන්න එක හීනයක්. දැන් අපි කොහොමහරි දුක් විඳලා මේ මුදල හොයාගන්න ඕන.

අව් කාස්ටකේ කුමුදුනීගේ වෛද්‍ය වාර්තා වගේම සියලු දුක් පීඩාවන් හිතේ දරාගෙන පෙරේරා පාරක් තොටක් ගාණේ යමින් කුමුදුනීව සනීප කරන්න මුදල් හොයනවා. සැබෑ සැමියකු විදිහට පෙරේරා අපි කාට කාටත් මනුස්සකම කියා දෙනවා. තමන්ගේ බිරිය අසරණ වුණ වෙලාවට ඇයට ශක්තියක් ;වන්න සැමියාට හැකිනම් අන්න එතැනයි සැබෑ පවුලක ආදරය තියෙන්නේ.

දිනෙන් දින වන දික්කසාද වගේම අත්හැර යාම් සිදුවන මේ සමාජයේ එවැනි පිරිමින්ටත් ගැහැනුන්ටත් පෙරේරාගේ ජීවිතයම ලොකු පාඩමක්. මේ යන ගමනෙදියි කුමුදුනීගේ ආදරණීය සැමියා පත්තර මහගෙදරට අපව හොයාගෙන ගොඩ වුණේ. ඒ වගේම දවසක ඔබටත් ඔහුව මුණ ගැසේවි. මනුෂ්‍යත්වයේ නාමෙන් එදාට ඔහුට සරණක් වෙන්න. මේ ඔහු දෙපා ගෙවෙනකම් ඇවිද යන්නේ තමන්ගේ ආදරණීය බිරිය නිසයි.

“මට පුළුවන් විදිහට මේ මුදල කොහොමහරි හොයා ගන්නවා මහත්තයෝ. මම දන්නවා කුමුදුනී කොහොමහරි සනීප කරගන්න පුළුවන් කියලා. එයා දෙපයින් නැගිටලා ඇවිදිනවා බලන එකයි මගේ ලොකුම ආශාව. පුතාලා දෙන්නම ස්කෝලේ යනවා. ඒ හැම දේම කරන්න වෙලා තියෙන්නේ මට. මට මේක ලොකු බරක් නෙමෙයි. ඒත් කුමුදුනීගේ කකුල් දෙක සනීප කරගත්තොත් ළමයි දෙන්නගේ අනාගතයටත් බරක් නැහැ.

මොනවා කරන්න ද මහත්තයෝ මේ අපේ කරුමේ වෙන්න ඇති. දැනටත් කකුල්වල දියපොක්කලන් දානවා. ඒකෙන් එයා ගොඩක් දුක් විඳිනවා. දොස්තරලා කිව්වේ හොඳ කරන්න පුළුවන් කියලා. මම එයාව කොහොමහරි සනීප කර ගන්නවා. ඒ නිසයි මහත්තයලා හොයාගෙන ආවේ.”

එම්. පෙරේරාගේ ඒ ආදරණිය බලාපොරොත්තුව දැන් අපි ඔබ ඉදිරියේ තියෙනවා. රුපියල් ලක්ෂ අටක මුදලක් හොයාගත්තොත් කුමුදුනී වගේම පෙරේරාත් දරුවන් දෙදෙනාත් යහතින් ආයෙත් ජීවත් වේවි. හැකිනම් ඒ පිනට සත්කාරක වන්න. ඔබට අපට කළ හැක්කේ ඒ දේ පමණමයි. එහෙම වුණොත් අපි ඒ මේ ආත්මේ රැස් කරන ලොකු පිනක්.


ලිපිනය - හුනුවිල, දාරළුව, වයඹ

දුරකතනය - 0312299005, 0777771173