Monday, September 20, 2010

පුංචි චතුරිගේ දුක්බර කතාව

මිනිසුන් වන අපි හැමෝටම ජීවිතේ බලාපොරොත්තු තියෙනවා. ඒ වගේ ම ඒ බලාපොරොත්තු ඉටු කරගන්න හැමෝම සිහින දකිනවා. ඒත් කීයෙන් කීය ද ඒ සිහින සැබැවෙන්නේ. මොනදේ වුණත් මේ ලෝකේ ජීවිතයක් ලබපු අපට කවදා හෝ මිහිපිටින් යන්න වෙනකම් ජීවත්වෙන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒක ඔබටත් මටත් අපා දෙපා සිවුපා කාටත් උරුම දෙයක්. ඒක කවදා කාට කොහොම වෙයිද කියන එක අපි දන්නේ නැහැ.

ඒත් මේ ජීවිත කාලයේ දී අපි හැමෝටම එකා මෙන් ම ඉන්න පුළුවන් නම් අද ලෝකේ ප්‍රශ්න කියලා දෙයක් නැහැ. මොකද අපි තනිවෙලා නැති නිසා. ඒත් ඒක එහෙම වෙන්නේ නැහැනේ. ලෝකය ගෝලාකාරයි මිනිසුන් විෂමාකාරයි කියනවා වගේ නොහිතපු දේවල්වලටත් ජීවත් වෙද්දී මුහුණ පාන්න අපට සිද්ධ වෙනවා.

අද අපි නිමල් ගුණරත්නත් කේමා රත්නායකත් මේ ආදරණීය අම්මයි තාත්තයි දකින්නෙත් අන්න ඒ විදිහට.



‘හදවතක වේදනාවේ’ හෙළිදරව්වට පසුගිය දිනෙක ලැබුණ ලිපියකට මෙවර අපි ඉඩකඩ වෙන් කළා. ඒ නිසා ම කැලණිය ගෝනවල පදිංචි මේ ආදරණීය පවුල හොයාගෙන පසුගිය දවසක අපි ගියේ සත්තකින් ම මෙහි ඇත්ත නැත්ත සොයා යාමේ අරමුණින්. ඔව් මෙතැන් සිට ‘හදවතක වේදනාව‘ ට ලැබුණු ඒ හෝඩුවාව අපි ඔබ හමුවේ තියන්නම්. ඉන්පසු ඔබට තීරණයකට එළැඹෙන්න, මේ ජීවිතවලට සරණක් වෙන්න පුළුවන්ද කියලා.

නිමල් ගුණරත්න ගෙත් කේමා රත්නායකගෙත් බාලම දියණියට මේ මාසේ විසි වනදාට හරියටම අවුරුදු 14 සම්පූර්ණයි. ඒ කියන්නේ මේ දෝණි ඉපදුණේ 1996 සැප්තැම්බර් 20 දා. ඉන්පසු හැමෝම දෝණිට නම දැම්මේ චතුරි නිල්මිණි කියලා. කාගේත් ආදරය මැද කෙළිදෙලෙන් දුව පැන ගිය චතුරි අද ඉන්නේ ජීවිතේ තීරණාත්මක මොහොතක කියලා අපි ඔබට කියනවා. මේ ඡායාරූප බලන්න. සැබැවින් ම ඇය රුවින් පිරිපුන් දියණියක්. ඒත්...?

අපි ඒ ප්‍රශ්නාර්ථයට විසඳුමක් ලබාදිය යුතුම වෙනවා.

“මගේ දුව ඉගෙන ගත්තේ මාලඹේ රාහුල විද්‍යාලයේ අට වසරේ. එයා ඛ්රිම බුද්ධිමත් දරුවෙක්. පොඩි කාලේ ඉඳලම එහෙමයි. ඒත් ගිය අවුරුද්දේ මැයි මාසේ දී විතර දුව කියන්න ගත්තා එයාට ලියන්න ටිකක් අමාරුයි අත වෙව්ලනවා කියලා. ඒ වෙන කොට උරහිස ප්‍රදේශයෙන් ටිකක් ඉදිමිලා තිබුණේ. ඒත් අපි ඒ වෙනස දැකපු නිසා දුව කොළඹ මහ රෝහලට එක් කරගෙන ගියා. එතනදී දුව පරීක්ෂා කළේ බානගල දොස්තර මහත්තයා. එතැන දී දුවව පරීක්ෂා කරලා බලලා එක්ස් රේ පරීක්ෂණ කිහිපයක් කළා. එහිදී තමයි දැනගත්තේ දුවගේ කොඳු ඇට පෙළ ඇදයි කියලා. ඊට පස්සේ වසන්ත පෙරේරා වෛද්‍යතුමන්ට යොමු කළා.”

මේ වෙනකොටත් උපතින් ම කිසිදු ආබාධයක් නොතිබුණු චතුරි දියණියට හිටිගමන් ම සියලු දේ අත්හැර දමන්න සිදුවුණේ එන්න එන්නම මේ ආබාධය දරුණු අතට හැරෙන නිසයි. මේ වෙනකොටත් ඇගේ කොඳු ඇට පෙළ ඇදවී ඒ ප්‍රදේශය ඉඳිමී ඇති ආකාරය අපිට ඇස් පනා පිටම දකින්න ලැබුණා. මේ නිසාම තාවකාලිකව හෝ පාසල් දිවියට ආයුබෝවන් කියන්නට ඇයට සිදුවුණේ තව තවත් මහන්සි වුවහොත් ජීවිත අවදානමක් ගන්නට සිදුවේ යැයි වෛද්‍යවරුන්ගෙන් ලැබුණු උපදෙස් නිසයි.

“මෙහෙම දෙයක් දුවට වෙලා තියෙන්නේ එයාගේ ඇඟ ඇතුළෙන් ම හැදෙන හෝමෝන වැඩිවීමක් නිසා කියලා කිව්වා. ඒ නිසා පුළුවන් ඉක්මනින් සැත්කමක් කරන්න කියලයි දැන් දොස්තර මහත්වරු කියන්නේ. ඒ සඳහා රුපියල් ලක්ෂ පහක මුදලක් හොයා ගන්න කියලා කියනවා.”

නිමල් මේ වෙනකොටත් රැකියාවක් විදිහට කරන්නේ ගරාජ් එකක ඉලෙක්ට්‍රිකල් වැඩ කරන එක. මේ නිසා මේ දුවගෙන් පුතාගෙන් සියලු වැඩකටයුතු කරන්නේ කේමා අතින්. අපි චතුරි දියණියගේ ආබාධය ගැන ඔබට කියන කොටම චතුරිගේ ආදරණීය අයියා ගැනත් ඔබට යමක් කිව යුතුයි. අවුරුදු 18 ක් වයසැති චතුරිගේ අයියා උපතින් ම ආබාධිතයෙක්. මානසික ව්‍යාකූ®ලතාවයකින් යුතු මේ අයියා ඔබට දකින්නට අපට අවස්ථාව ලබාදෙන්නට හැකියාව නොලැබුණේ ඡායාරූපයකට පෙනී ඉන්නට තරම් ශක්තියක් ඔහුට නොතිබුණු නිසයි.

කෙසේ වෙතත් මේ සියලු බාධක ජයගෙන අද නිමල් උත්සාහ කරන්නේ මේ ආදරණීය දියණියගේ ජීවිතයට බලාපොරොත්තුවක් එකතු කරන්නයි.

“මේ ඔපරේෂන් එක පුළුවන් තරම් ඉක්මනට කරන්න කියලා දැන් වෛද්‍යවරු කියනවා. මාසෙකට සෙන්ටිමීටර් එකක ප්‍රමාණයක් දුවගේ කොඳු ඇට පෙළ ඇද වෙමින් තියෙන්නේ. දැන් දුවට රෑට හුස්ම ගන්න අමාරුයි. පපුව හිරවෙනවා කියලා කියනවා. එහෙම කියන කොට අපි කොහොමද මේවා අහගෙන ඉන්නේ. අද මගේ දරුවන් දෙන්නම ලෙඩ වෙලා. අපි ගොඩක් අසරණයි.

අම්මා කෙනෙකුටත් වඩා තාත්තා කෙනෙක්ගේ ඇස්වලින් කඳුළු උනන්නේ ගොඩක් සංවේදී වුණාම. ඒ වගේ ම අසරණ වුණා ම. කොයි කවුරුත් කියන්නේ තාත්තා කෙනෙක් ඕනෑම දුකක් හංගාගෙන ඉන්න කෙනෙක් කියලා. ඒත් ඒකේ සීමාවක් තියෙනවා. තම දරුවන් වෙනුවෙන් නොවිඳිනා දුක් විඳින මේ අම්මයි තාත්තයි මාලබේ ගෙවල් දොරවල් අතහැර දාලා දැන් ඉන්නේ කැලණියේ තියෙන මහගෙදර.

“මෙහේ ඉඳගෙන අපිට බේත් හේත් කරන්න ලේසියි. අපිට ජනාධිපති අරමුදලින් ලක්ෂ එක හමාරක් දෙන්නම් කියලා කිව්වා. ඉතුරු මුදල හොයන්න ඕන නිසයි අපි මහත්තයාලගේ පත්තරේට ලියමු කියලා හිතුවේ. දොස්තර මහත්තුරු කියන්නේ මුදල් ලෑස්ති කරගෙන ඇවිත් මුණ ගැහෙන්න කියලයි. දුව දැනට අවුරුද්දක් විතර වෙනවා ස්කෝලේ යන්නේ නැතුව. එයාට මහන්සි කරවන්න එපා කියලා කිව්වා. එකතැන හිටගෙන ඉඳගෙන ඉන්න අමාරුයි දැන් දුවට. අනේ කොහොම හරි මට මගේ දුව සනීප කරලා දෙන්න.”

ඒ පින්බර ඉල්ලීමට බලාපොරොත්තු එක්කරන්න හැක්කේ දයාබර ඔබට විතරමයි.එහෙම වුණොත් අඳුරේ ඉන්න මේ පුංචි දියණියගේ ජීව්තයට හෙට ආලෝකය වැටෙන්න ගනීවි.

“දුව ආසද ආපහු ස්කෝලේ යන්න” අපි චතුරි දෝණිගෙන් ඇහැව්වා.

“ඔව් ගොඩක් ආසයි. මගේ යාළුවෝ මොනවා කරනවද දන්නේ නැහැ. එයාලට දැන් මාව අමතක ඇති. මට හොඳට කවි ලියන්න චිත්‍ර අඳින්න පුළුවන්. මේ බලන්න.”

අපූරුවට අත් අකුරින් ලියැවුණ පොත් පිංචක් අපිට පෙන්නුවා. ඇය අමුණන අකුරු වැලකින් අපි හිතුවා ඇගේ ජීවිතය ගැන ඔබට කියන්න.

“පාට පාට මල් පිපිලා අපේ ගෙවත්තේ

බුදුන් පුදන්නට යනවා ඒ මල් මැද්දේ...


සත්තකින් ම චතුරිගේ දෑතින් ගෙත්තම් වුණ පදවැල් වලට අද විරාමයක් ලැබිලා. ඒ චතුරි තවම අසනීපෙන් නිසා. දයාබර පින් සිත් ඇති ඔබේ සරණ මේ අසරණ දෝණි වෙනුවෙන් යොමුවුණොත් හෙට දවසේ මේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි බලාපොරොත්තුවලට ආයෙත් පණ ඒවි.

එහෙම වුණොත් චතුරි ආයෙත් පාසල් යන්න පටන් ගනීවි. එදාට ඇය ඔබට දහස් වාරයක් පින් දේවි. ඒ ඇයට ඔබ ජීවිතය දුන් නිසා. එහෙම වුණොත් ඒක අපි කරන ලොකු පිනක් නේද?

ලිපිනය - 535, ගල්ලේදණ්ඩ පාර, ගෝනවල, කැලණිය.
දුරකතනය - 0112919530

Sunday, September 5, 2010

හය හතර නොතේරෙන අකිඳු පුතාට මෙහෙම වුණේ ඇයි

උපන්දා සිට මිනිස්සුන්ට ප්‍රශ්න එල්ල වෙන්නේ කිරලා මැනලා හොයලා බලලා නම් නෙමෙයි. ඒක ඔබටත් මටත් කාටත් පොදුයි. හැමදේම තිබුණු පලියට සමහරු හිතන්නේ අපි හරි වාසනාවන්තයි කියලා.

ඒ වගේම කෙළවරක් නැති ප්‍රශ්න එතකොට අපි හරි අවාසනාවන්තයි කියලත් සමහරු හිතනවා. ඒත් ලැබුණු ජීවිතේ මේක නම් එන ඕනෑම දේකට මුහුණදීලා සියල්ල ආශිර්වාදයක් කරගත්ත මිනිස්සු ඒ අතර ඉන්න වග අමතක කරන්න එපා. අපි අශෝකව දාන්නේ අන්න ඒ මිනිසුන් අතරට. ඒ ඇයි කියන එක තීරණය කරන්න මෙතැනින් පස්සේ අපි ඔබට බාර කරනවා.

“මම උපන්නේ දකුණු පළාතේ. මාතර රාහුල විද්‍යාලයෙයි මම ඉගෙන ගත්තේ. පුංචි කාලේ ඉඳලම මම ගොඩක් දුක් වින්දා. මගේ තාත්තා විදුහල්පති කෙනෙක් විදිහට රස්සාව කළත් අවුරුදු 29 ක්ම එක්තැන් වෙලා ගොඩක් දුක් විඳලා නැතිවුණේ. තාත්තගේ හැමදේම කරන්න වුණේ මට. අපිට තිබුණු හැමදේම විකුණන්න වුණේ තාත්ත සනීප කරන්න. ඒත් ඒ වාසනාව අපිට නැතිවුණා. ඊට පස්සේ අම්මා අමාශයේ පිළිකාවක් හැදිලා ගොඩක් දුක් විඳලා අම්මත් අපිට අහිමි වුණා. අපේ පවුලේ හතරදෙනෙක්. පවුලේ වැඩිමලා විදිහට ඒ බර කරට ගන්න වුණේ මට. ඒත් පුළුවන් විදිහට අපි කොහොමහරි ජීවත්වුණා.”

අශෝක වයසට වඩා ජීවිතයේ බොහෝ බර කරට අරන්. ඒත් ඔහු ඒ ජීවිතයෙන් පලායන්න කිසි විටෙකත් උත්සාහ කළේ නැහැ. සමහරු නම් මෙහෙම ප්‍රශ්න ගලාගෙන එනකොට කාටත් හොරා ජීවිතයෙනුත් පලා යනවා. ඒත් අශෝක එන්න එන්නම ශක්තිමත් වුණා මිසක එන ප්‍රශ්නවලින් පැනලා ගියේ නැහැ. ඒ නිසාම 1993 සැප්තැම්බර් මාසේ 9 දා අශෝක ගේ ජීවිතයට එළියක් වැටෙන්න ගත්තේ දයාබර සහකාරියක් අශෝකට එක්වුණ නිසයි.

“මම ගොඩක් ජීවිතය තේරුම් ගත්ත කෙනෙක්. මම මනෝ විද්‍යාවට ගොඩක් ඇලුම් කළා. ඒ වගේම භාවනා කරන්න ගත්තා. අපි දෙන්නගේ එකම ප්‍රාර්ථනය වුණේ නිවුන් දරුවන් අපිට ලබා දෙන්න කියලයි. ඒ ප්‍රාර්ථනය වෙනුවෙන් අපි බෝධි පූජා තිබ්බා. කරන්න පුළුවන් හැමදේම අපි කළා.”

කොහොම වෙතත් අශෝකගෙත් බිරියගෙත් ඒ ප්‍රාර්ථනය ඉටුවුණේ විවාහයෙන් වසර දහයකට පස්සේ. 2003 දෙසැම්බර් මාසේ නමවැනිදා කාගෙත් සිත්වලට බලාපොරොත්තු ඉටුකරමින් අශෝකගේ බිරියට තුන් නිවුන් දරුවන් ලැබුණේ ඒ ප්‍රාර්ථනා මල්ඵල දරමින්. ඒත් අපි මුලිනුත් කිව්වා මොන වගේ ප්‍රශ්න ජීවිතේට කොයි වෙලේ එල්ල වෙයිද දන්නෙ නැහැ කියලා. නොසිතූ අයුරින් ප්‍රසූත සැත්කමේදී අශෝකගේ එක් බලාපොරොත්තුවක් මිලින වී ගියා.

“අපිට පුතාලා තුන්දෙනෙක් ලැබුණේ. ඒත් ඒ සැත්කමේදී එක පුතෙක් නැතිවුණා. අනෙක් පුතාලා දෙන්නගෙන් එක පුතෙක්ගේ බර හොඳටම අඩුයි කියලා කිව්වා. ඊට පස්සේ පුතාව වීදුරු පෙට්ටියකට දාන්න ඕන කියලා දොස්තර මහත්තුරු කිව්වා.”

මින්පසු හෙළිවන සියල්ල ඔබ අප කාටත් ජීවිතේට හොඳ පාඩමක් කියන එක අපි කියන්න ඕන. සමහර දේවල් නොසිතු විදිහට අත්වැරැදීම් වෙන්න පුළුවන්. හැබැයි ඒ අත්වැරැදීම් කෙනකුගේ ජීවිතයට සදාකාලිකව බලපෑමක් කරයි නම් ඒ ගැන අපිට දෙපාරක් හිතන්නම වෙනවා. අද අපි ‘හදවතක වේදනාවේ’ හෙළිදරව්ව වෙන් කරන්නේ වීදුරු පෙට්ටියට වැටුණු අශෝකගේ පුංචි පුතා අකිඳු බී ගමගේ වෙනුවෙන්. අද වෙනකොට මේ අකිඳු පුතාට වයස අවුරුදු 7 ක්.

“පුතා එදා වීදුරු පෙට්ටියට දැම්මේ ගොඩක් දුර්වලයි කියලා. ඒත් ඊට කලින් ඒ පෙට්ටියේ ඉඳලා තියෙන්නේ මොළේ උණ හැදුණ දරුවෙක්. පුතාට උණ හැදුණා. ඊට පස්සේ පුතාට දුන්න ඉන්ජෙක්ෂන්වල මාත්‍රාව වැඩිවෙලා පුතාගේ ස්නායු අඩපණ වෙන්න ගත්තා.

දොස්තර මහත්තුරු අපෙන් ඇහැව්වේ එක බබෙක් හිටියම ඇති නේද කියලා. එහෙම දෙයක් අපිට අහන්න පුළුවන්ද මහත්තයෝ. අනෙක මෙහෙම දෙයක් වුණේ අපේ වරදින් ද? පුතා එන්න එන්ම දුර්වල වුණා. ඒත් මම පන්සල් ගාණේ ගිහින් බෝධි පූජා තියලා ප්‍රාර්ථනා කළේ කොහොමහරි පුතා බේරලා දෙන්න කියලා.”

මෙහි හරි වැරැද්ද කාගේද කියන එක දැන් හොයා බලන එක කිසිම තේරුමක් නැහැ. ඒ මේ වෙන කොටත් වෙන්න තියෙන දේ සිදුවෙලා තියෙන නිසා. අශෝක උපන්දා සිට දුක් වින්දා වගේම තව තවත් පඹ ගාලක පැටළුණේ තමන්ගේ ආදරණීය පුංචි පුතා නිසා.

“මගේ හිතේ විශ්වාසයක් තිබුණා පුතා හොඳ වෙනවාමයි කියලා. ඇත්තටම පුතාව අපිට ගෙදර එක්කරගෙන එන්න පුළුවන් වුණා.”

මේ අකිඳු මල්ලිත් අනුග අයියත් ඉන් පස්සේ සුවසේ වැඩෙන්න ගත්තා. ඒත් ඒ වෙනකොටත් අකිඳු පුතාගේ ස්නායු අඩපණ වීම නිසාම කන් දෙකේම ඇසීම නැවතෙන්න පටන් අරන් තිබුණා.

“මුලින් අපිට කිව්වා පුතාට අතුරු ආබාධ එයි කියලා. මේක පුතා උපතින් ගෙනාව දෙයක් නෙමෙයි. කාගේ හෝ අත්වැරැදීමකින් ඒ දේ පුතාට වුණේ. මට තේරුණා පුතාගේ යම් යම් දුර්වලතා තියෙනවා කියලා. එයාට අපි මොනතරම් කතා කළත් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැහැ. පස්සේ අපි පුතාව ළමා රෝහලට අරගෙන ගියාමයි දැනගත්තේ පුතාගේ ශ්‍රවණ ස්නායු මැරිලා කියලා. ඒකට ස්නායු බද්ධයක් කරන්න ඕන ඒ සැත්කමට ලක්ෂ 30 ක් හොයාගන්න කියලා කිව්වේ.

ඒ වෙනකොටත් අශෝක ප්‍රශ්න ගණනාවකට මුහුණ පාලා. ඒත් තම ආදරණීය පුතාගේ ජීවිතයට ආලෝකයක් වෙන්න ඔහු නොවිඳිනා දුක් වින්දා.

“මට ඕනකම තිබුණේ පුතාව කොහොමහරි හොඳ කරගන්න. ඒ නිසාම පුළුවන් තරම් මහමඟ ඇවිදලා දුක්විඳලා ඒ මුදල හොයලා සැත්කම කරන්න ලෑස්තිවුණා. ඒත් අපේ අවාසනාවට පුතාට ඒ සැත්කම කළේ වැරැදි විදිහට. දකුණු කනට සිදු කරන්න ඕන සැත්කම කළේ වම් කනට. අපි මේවා කාට කියන්න ද? මේ අපේ කරුමේ.”

මේ සියල්ලත් එක්ක අද අකිඳු පුතා බලා ඉන්නේ හෙට දවස ඔහුට පැහැබර වෙනකම්. ඒත් මේ වෙනකොටත් දෛවයේ විවිධ කෙනෙහෙළිකම්වලට මේ පුංචි පුතා මුහුණපාලා. අද මේ පියා තම පුංචි පුතා වෙනුවෙන් ඔබෙන් සරණක් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ වෙන කළ හැක්කක් නොමැති නිසාවෙන්.

පෙර කළ සැත්කමෙන් පසු එම උපකරණයේ ඉලෙක්ට්‍රෝඩ 10 ක් හිටිගමන්ම ක්‍රියා විරහිත වෙලා. ඒ නිසාම නැවත වතාවක් ශ්‍රවණ ස්නායු විනාශ වෙන්න පටන් අරන්. හැකි ඉක්මනින් සැත්කමක් කරන්න කියලයි වෛද්‍යවරුන් නැවතත් අශෝකට කියන්නේ. ඒත් ඒ වෙනුවෙන් තවත් රුපියල් ලක්ෂ 36 ක මුදලක් සොයාගත යුතුම වෙනවා.

”දැන් අපි හෙම්බත් වෙලා ඉන්නෙ. මම දන්නා කියන කාලේ ඉඳලා ගොඩක් දුක් වින්දා. අදටත් එහෙමයි. ඒත් මම පුතාව කොහොමහරි හොඳ කරගන්න ඕන. ජනාධිපති අරමුදලින් ලක්ෂ තුනක් දෙනවා කිව්වා.

ඒ අතරම පුතාට ඒ මුදල හොයන්න අපි විවිධ දේවල් කරනවා. ඉන්දියාවේ හා ශ්‍රී ලංකාවේ බුදුන්ගේ පහස ලැබු ස්ථාන 376 ක වීඩියෝ දර්ශන ඇතුළත් සීඩී තැටියක් අපිට ලබා දුන්නා ඒ අලෙවියෙන් පුතාගේ සැත්කමට මුදල් හොයන්න කියලා.”

සියල්ල අපි හැකි අයුරින් කෙටියෙන් ඔබට කිව්වත් මේ වැරැදි වලට කවුරුන් වගකිව යුතු ද කියන එක ඔබම තීරණය කරන්න. ඒත් හය හතරක් නොදත් මේ පුංචි අකිඳු පුතා හෙට දවස ගැන ගොඩක් බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගෙන. ඒ වගේම මේ අම්මයි අයියයි තාත්තයි ඒ බලාපොරොත්තුවල කොටස්කරුවන්. ඒ නිසාම හැකිනම් අකිඳු පුතාගේ ජීවිතයට සරණක් වෙන්න ඒක ඔබ ආත්ම ගාණකට රැස්කරගන්නා ලොකු පිනක් වෙයි.

ලිපිනය - 203/7, කහටගහලන්ද පාර,
රඹුටන්ගස් හන්දිය, මළගල, පාදුක්ක.
දුරකතනය - 0729260886, 0113-154190